Παλέτα ΙΙ

Κόπηκε στο ξύρισμα θα τους έλεγε. Σε μια στιγμή ανόητης βιασύνης, αναπηδάει η λεπίδα και βυθίζεται με φόρα στη σάρκα. Δικαιολογίες, ίσως... Σταγόνες κόκκινες, ροδοπέταλα κόκκινα, πορφυρά πέπλα, κόκκινες λίμνες. Φυλλωσιές σε φθινόπωρο, κοκκινόχωμα στο βράχο, κοκκινολαίμη τιτίβισμα, παπαρούνες του κάμπου. Εικόνες από αιώνες που περνούν στιγμιαία κι όλο θολώνουν, μια ερυθρή ζάλη, και το ποτήρι του κρασιού ριγμένο στην άκρη της μπανιέρας. Το περιεχόμενό του ένα με το νερό... με το υγρό που νερό δε γίνεται· πώς θα δικαιολογήσει την κόκκινη μπανιέρα; Κόπηκε στο ξύρισμα θα τους έλεγε, γιατί είναι όμορφες τελικά οι παπαρούνες του κάμπου κι οι μυρωδιές το φθινόπωρο. Ηχεί γλυκά το τιτίβισμα του κοκκινολαίμη και γαληνεύει το άγγιγμα του βράχου. Κόπηκε στο ξύρισμα θα τους έλεγε, αν προλάβαινε να την βρουν.